Stowarzyszenie Winiarzy Podkarpacia

Stowarzyszenie Winiarzy Podkarpacia założone zostało w 2006 roku przez uczestników szkoleń przeprowadzonych w ramach programu „Podkarpackie winnice”. Podstawowe zadaniem SWP to wspieranie działalności winiarskiej członków Stowarzyszenia i rozpowszechnianie winiarskiej wiedzy, poprzez organizację regularnych szkoleń, seminariów, wyjazdów studyjnych i spotkań integracyjnych członków i sympatyków.
Jeszcze nie tak dawno na Podkarpaciu winorośl rosła jedynie w przydomowych ogródkach, przy płotach, murach i na stodołach. Odmiany te nie nadawały się jednak do wyrobu dobrej jakości wina. Tak było aż do 1982 r., kiedy Roman Myśliwiec założył Winnicę Golesz w Jaśle. Początkowo posadził kilka rzędów krzewów przywiezionych z Węgier i Słowacji, ale jak się okazało, nie wszystkie z tych odmian sprawdziły się w podkarpackim klimacie. Rozpoczął więc okres licznych podróży po sąsiednich krajach, odwiedzania instytutów winiarskich i wyszukiwania odpowiednich odmian do polskiego klimatu. To właśnie pojawienie się w uprawie nowych odporniejszych odmian, tzw. mieszańców złożonych, było podstawą późniejszego rozwoju podkarpackiego winiarstwa.
W 2003 r. z pomocą w propagowaniu winiarstwa przyszli samorządowcy. To właśnie na Podkarpaciu, dzięki współpracy Podkarpackiego Urzędu Marszałkowskiego, Polskiego Instytutu Winorośli i Wina i Związku Gmin Dorzecza Wisłoki w Jaśle powstał pierwszy, na taką skalę w Polsce, program szkoleniowy „Podkarpackie winnice”.
Pilotażowy program realizowany był w latach 2004-2006. Blisko 160 zainteresowanych winiarstwem osób z Podkarpacia wzięło udział w szkoleniach teoretycznych i praktycznych, krajowych i zagranicznych. Odwiedzili małe gospodarstwa winiarskie na Węgrzech, w Austrii i na Morawach, przeszli też kurs enologiczny w szkole winiarskiej w Silberbergu w Austrii. Koordynatorem merytorycznym programu był Roman Myśliwiec.
Na efekty nie trzeba było długo czekać. Już w trakcie realizacji projektu założono na Podkarpaciu kilkanaście winnic. Uczestnicy szkoleń przeprowadzonych w ramach programu „Podkarpackie winnice” założyli w 2006 r. Stowarzyszenie Winiarzy Podkarpacia. Rok później opracowano kolejny program, będący kontynuacją zrealizowanych już zadań – „Na winiarskich ścieżkach Podkarpacia”. Marszałek Województwa Podkarpackiego i tym razem sfinansował program. Do jego realizacji włączyło się Stowarzyszenie Winiarzy Podkarpacia. Bazując na wieloletnich doświadczeniach europejskich winiarzy uczestnicy szkoleń uczyli się, jak w przyszłości zarobić na podkarpackim winie. Droga do sukcesu jest oczywista i wiedzie przez enoturystykę. Szlaki winiarskie, to nie tylko szansa na dodatkowe źródło dochodów dla małego gospodarstwa winiarskiego. Takie oferty stały się bardzo popularnym i ważnym produktem turystycznym na całym świecie. To także dobry i powszechnie wykorzystywany sposób promocji regionów.
W promocji podkarpackiego wina ogromną rolę odegrały media, które od początku z dużym zainteresowaniem i przychylnością śledziły nasze poczynania. Z roku na rok ideę krzewienia kultury wina i rozwoju winiarstwa w Polsce popierała także coraz większa rzesza polityków. W lipcu 2008 r. Sejm RP zwolnił winiarzy od owianych złą sławą składów podatkowych i konieczności posiadania własnych laboratoriów. Wraz z liberalizacją prawa rozpoczęły się nowe czasy dla winiarzy, przed nami pojawiły się nowe wyzwania. 
Jak pokazuje wieloletnia działalność pierwszego na Podkarpaciu winiarza i bazujących na jego doświadczeniu kolejnych pasjonatów, winorośl można u nas uprawiać i to z dużym powodzeniem. Podkarpackie wino już jest znane i uznane, jako regionalny wyróżnik. Doskonale współgra także ze strategią rozwoju i promocji województwa, jako ekologicznie czystego, rolniczego, a zarazem innowacyjnego regionu. W historii nowoczesnego polskiego winiarstwa Stowarzyszenie Winiarzy Podkarpacia odegrało znaczącą rolę.
Moja dziesięcioletnia działalność w Zarządzie Stowarzyszenia Winiarzy Podkarpacia zakończyła się w 2014 roku.